ΕΣΤΑΜΕΔΕ Ένωση Συνταξιούχων Ταμείου Ασφάλισης Μηχανικών και Εργοληπτών Έργων- ESTAMEDE
Συνάδελφοι εμεις δεν εχουμε τη ρεαλιστικη θεωρηση, κοίτα να βολευτεις, να βολεψεις το σπιτι σου, ολοι το συμφέρον τους κοιτανε, ολοι κλεβουν, οι αγωνες δεν προσφερουν τιποτα. Κι΄ απορείς κανείς πως γίνεται, οι φορείς αυτων των…γνωμικών να θελουν (και αρκετοί από αυτους ειλικρινα) να είμαστε όλοι ενωμένοι και να υποστηριζουμε ολοι μαζι τα συμφέροντά μας.
Ναι, και γω θελω να ΄μαστε ενωμενοι. Με ποιους; Μ΄αυτους που εξυπηρετουν τη πολιτική που καταστρεφει τη ζωη μας; Μια ενωση προβάτων με μεταμφιεσμένους σε προβατα λυκους; Υπαρχουν ή δεν υπάρχουν μεγαλοκαρχαριες; Υπαρχει ή δεν υπαρχει στρατια επωφελουμενων μεγαλορουφιανων τους και μυριάδες παρακλαδια, ισαμε αυτους που παιρνανε τι καλες δουλειες, ο ενας στους δεκα με τι σπαθι του; Και παρακατω, υπαρχει ή δεν υπάρχει λαός, αυτοι που υποφερουν, ολοι εμεις που σκυβουμε το κεφαλι στους παραπανω, για να διορισουν για κανα πενταμηνο το παιδι μας; Να ενωθουμε μπας και παρουμε και μεις κανα ξεροκοματο;
Να ενωθούμε πηγαινοτας τα καλα με το Γαμβριλη που αποσπα σε μια νυχτα 380 εκατομυρια, εχοντας προπονηθει με μπολικες προηγοιυμενες αποσπασεις στο άπατο βαρελι της Τραπεζας Αττικής, της κονόμας και των ρουσφετιων; Κι εχοντας δωσει και αναλλαγματα σε συνδικαλιστες; Η Πανεπιστημονικη χρόνια, σχεδον μόνη, αντιδρα σ΄ αυτη την αφαιμαξη γιατι ευτυχως ειναι… διασπαστικη με τους εξυπηρετητες του κατεστημενου γυρω απο ΤΕΕ, ΤΣΜΕΔΕ, Τραπεζα Αττικής, Υπουργειο Δημοσιων Εργων…
Ξέρετε, σ’ αυτή την κοινωνία μας είχαν συνηθισει μια ζωή, και το ξέρουμε όσοι δουλεύαμε και βγάζουμε το ψωμί μας με ιδρώτα κι αγωνία διαφυλαξης της αξιας της κληρονομάς του πατερα μας, εχοντας σκιστεί να σπουδάσουμε, πως ηταν δικαιο να ΄χουμε απολαβές παραπάνω. από αυτους που δεν σπούδασαν.
Εγωιστικός αλλα ρεαλιστικος προσανατολισμος.
Και σήμερα έρχονται και μας λένε, οχι, σας κόβουμε τα πάντα, γιατί εμείς θέλουμε να έχουμε τις βιλάρες και κοτεραρες μας, ν΄
αυγαταινουν οι δισεκατομμυριούχοι στη Γη και να υπάρχουν δισεκατομμύρια, όλο και περισσότερα, που δεν έχουνε να φάνε. Που βάζουν μια βαλίτσα στο ωμο γιατί τους βομβαρδίζουν την πατρίδα τους, για να κανουμε κομπινες με τους αγωγους εκει που το πετρέλαιο βγαινει στο ενα εικοστο της τιμης που το βγαζουν, και παλι συμφερει, στη βορεια θαλασσα, σ’ αυτή την σάπια αιματηρη καταντια του παρωχημένου ιστορικα συστηματος του αχαλινωτου κερδους.
Τι θέση παίρνουμε σ΄ αυτα; Δεν χρειάζεται να είμαστε επαναστάτες, ούτε να πιστέψουμε αυτούς του παράξενους κουμμουνιστές, αλλά δεν έχουμε φιλότιμο να μας παίρνουνε και την τελευταία δυνατότητα να δώσουμε μια σοκολάτα στο εγγονάκι μας καλύτερη από προχθές, να μας παίρνουνε το δικαίωμά μας να εκμεταλλευτούμε την τεχνολογική πρόοδο με μια καλη αξονικη τομογραφια νεας γενιας που θα προλάβει τον καρκινο; Τεχνολογικη πρόοδο που εμείς τη φτιάξαμε με τον ιδρώτα μας.
Έχουμε δυο συνδικαλισμούς: Το συνδικαλισμό του να γλύφεις, του να είσαι δίπλα στους ισχυρούς, να ελίσσεσαι, να κάνεις αιτήσεις και έγγραφα, να έχεις και το συμφεράκι σου λιγάκι, να κάνεις πως υποστηρίζει τους συναδέλφους καμιά φορά να το πιστεύεις κιόλας… Κι έχουμε και ένα συνδικαλισμό παλικαρίσιο, που λέει έχουμε δικαιώματα και τα απαιτούμε, κατεβαίνουμε κουτσαίνοντας στο δρόμο γιατί διεκδικούμε αυτά τα δικαιώματά μας και μας βλέπει ο λαός, και μας τρέμει ο Κατρούγκαλος, εμάς τους γέρους, τους συνταξιούχους τους κουτσούς.
Κι εχουμε το συνδικαλισμο φρουτο της τελευταίας δεκαετιας που συστηματοποιηθηκε. Το συνδικαλισμο του να διεκδικείς το δικιο σου με το δικηγορο στο γηπεδο του εχθρου σου, να περιμένεις αυτος που φτιαξε το μνημόνια να τα ανατρέψει με επιχειρημάτα δικολαβίστικα, με μια αποφαση αβανταδόρικη του ΣΤΕ (και με μια απόφαση αβανταδορικη του ΤΣΜΕΔΕ την ωρα που εκλεβε τε 380 εκατομμύρια), και… με 5-6 αποφάσεις μετα, που δεν στις λενε, που αχρηστεύουν αυτην την αποφαση του ΣΤΕ:
Οσο δικιο και να ΄χετε, που σας το αναγνωριζουμε, σας τα παιρνουμε νομιμα γιατι προεχει το συμφερον των μνημονιακης πολιτικης που θα σωσει την πατριδα.
Κι εχουμε το συνδικαλισμο που, για να εχουμε επαφές ρουσφετιου κι εξυπηρετησεων αποδεχομαστε να μας διωξουν απο τα γραφεια του ΤΣΜΕΔΕ, να χασουμε τη επαφη με τους συναδελφους. ΄Η το συνδικαλισμο να πηγαινεις στο ΤΣΜΕΔΕ της Κλαυθμωνος δικαιωματικα, με προταση και δουλεια της Πανεπιστημονικης και να βαζεις πόδι και να ΄χεις τωρα γραφεια εκει για τα διοικητικα συμβούλια και να ξερεις πως σιγουρα θα ξανααποκτησεις γραφεια εκει.
Το συνδικαλισμο να παρατάς το κληροδοτημα Αξελου, να ΄χουν ενα γηροκομείο οι φτωχοι μηχανικοι.
Κι΄αυτον που διεκδικεί το κληροδότημα Αξελού, που το αναστησαμε εμείς.
Το συνδικαλισμο να λες αντιδραστικες μπουρδες σ΄ ενα σάιτ με προκάλυμμα τα προβλήματα των συναδελφων ή να το φτιαξεις δημοκρατικο, να βλέπει ολες τις αποψεις ο συναδελφος, να προβληματίζεται και να κρινει.
Των βιβλιων μητρωου και πρωτοκολου και πρακτικων σ΄ ενα συρταρι, ή να τα βαλεις σ΄ ολα τα σπιτια, οπως το καναμε. Να καταφερνεις να κανεις συγκεντρωση μπροστα στο ΤΣΜΕΔΕ με πραγματικα αιτηματα, ή να διαφημιζεις τις αγωγες. Το να πείθεις να κατεβουν ολοι, με το πανό που βγαλαμε όλοι, ενωμένοι στη διαδηλωση!
Πολλοι σας διαδιδουν και το χάβουν καποιοι, πως οι διαδηλωσεις δεν έχουν αποτέλεσμα. Ποιος από σας αμφιβάλλει ότι αν δεν κατεβάζε το ΠΑΜΕ αυτούς που κατεβάζει, τους πενταπλάσιους από τη Γ.Σ.Ε.Ε. και τους άλλους, που κι αυτοι μετρανε στη σουμα που βλεπουν οι γδαρτες μας και λενε κατσε, δεν μπορουμε τωρα να παρουμε 300ρι, ας παρουμε σε πρωτη δοση το 100ρι και βλεπουμε, ποιός αμφιβάλλει ότι αν δεν κατεβαίνε ο κόσμος στο δρόμο δεν θα μας είχανε πάρει άλλα τόσα από αυτά που μας πήρανε; Εχουν δισταγμό να μας κατεβάσουμε στα τρακόσια ευρώ το μήνα, ζεις και μ΄ αυτα, δεν πεινάς. Να μας μείνουν ρε αδελφέ να τρωμε τον άμπακα, να θεραπευομαστε στα Λονδινα, να παιζουμε στα καζινα και τα χρηματιστηρια, να γυαλιζουν πακιστανοι τα κοτερα μας.
Απευθυνομαι ιδιαιτερα σε σας που βλέπετε την Πανεπιστημονικη, στην καλυτερη περιπτωση σαν μια παραξενη παραταξη ανερματστων οραματιστων και στη χειροτερη σαν πρακτορες του Περισσου που θελει να σας παρει τα σπιτια. Δεν θα προλαβουμε γαμω το, θα σας τα εχουν παρει αυτοι που σας μπολιασαν με την ιδεολογια του δουλεψε να φας και κλεψε να ΄χεις, που σας τη γαρνιρησαν με την ελεύθερη πρωτοβουλια και δυμιουργικοτητα, την ελευθέρια να σε ξεζουμιζει ο Βαρδινογιαννης και την ελευθερια να ελπιζεις πως θα γινεις Βαρδινογιαννης. Ναι, σε σας τους αντικομμουνιστές, αυτούς που δε μας ξέρουν καθόλου, γιατι φροντισαν οι ρουφηχτές και του δικου σας και του δκιου μας μοχθου, να σας βομβαρδιζουν με τις ψεύτικες πληροφοριες τους που κτιζουν ιδεολογια. Αυτη η ομονοια που λενε καλοπροαιρετα ορισμένοι να ΄χουμε, θα γίνει χωρις μεγαλοκαρχαριες και τη θελω και γω. Και θελω να ανταμοιβουν την εργατικοτητα και την εξυπναδα μου, παρ΄ ολο που ηρθαν πιρν 100 χρονια άνθρωποι κι ειπαν, οχι ρε, δεν θελω παραπάνω, θελω να με τιμησετε και να γλεντησω μαζι σας και να σας παρασυρω στη χαρουμενη συλλογικη δημιουργία, να φτιαξουμε ομορφοτερη και καλυτερη την πατρίδα μας και τα νοσοκομεία της, ξερεις, αμα σου δωσουν παραπανω, σου περισσευουν να λαδωσεις τον ασυνειδητο και να παραμερίσει το παιδί σου το παιδι του αλλουνού που δεν εχει να λαδωσει και να μπει αυτο στην αρχιτεκτονικη. Κι αρχιζει και βρωμάει το πραμα και έτσι εξηγουμε τις ιστορικές τραγικες ανατροπές των καθεστωτων που δημιούργησε η πρωτη προσπάθεια του ανθρώπου να κυβερνηθεί μόνος του, κι εδωσε μεγαλουργήματα πολιτισμού. Και το μεγαλουργημα, το κάρφωμα στο Ράιχτσαγκ της κόκκινης σημαίας, συντριβοντας την πανούκλα της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμου, των φούρνων του Αουσβιτς, δεν τα λεω τυχαια εδω, το φιδι σπρωγμενο απ την ιδια μητρα ξανασηκωνει κεφαλι..
Συναδελφοι με την αντιθετη απο μενα ιδεολογια σας έχω ανάγκη. Εχω ανάγκη να κατεβούμε μαζί στο δρόμο, μόνος μου θα φάω ξύλο, άμα είμαστε δυο μπορεί και να μας φοβηθούν. Δεν θα κατέβουμε ούτε για το δίκιο του Μαρξ ούτε για την ιδεολογία του Κέινς, θα κατέβουμε γιατί έχουμε το δικιο με το μέρος μας γιατί μια ζωή δουλεύαμε και μας περνάνε τόσα και μας κλέβανε τόσα, που αγόραζαν και τράπεζες και κτηρια και μετοχες και κανανε σπατάλες και 1000 δυο ρουσφέτια από τα δικά μας τα λεφτά, το δικό μας τον ιδρώτα. Κι έρχονται σήμερα να μας πούνε ότι είναι λέει πιο πολλοί οι συνταξιούχοι από τους εργαζόμενους και λοιπά. Αυτοί τα κάνανε και τα κατάντησαν ετσι, αλλά τα λεφτά μας τα πήρανε, τα φάγανε. Να πάνε να σκιστούν και να τα βρούνε, δεν μας ενδιαφέρει, έχουμε δικαιώματα και υπάρχουν τερατσιες δυνατοτητες σήμερα, η παραγωγή που βγάζουν οι εργαζόμενοι βγάζει πενταπλάσια αγαθά απ’ ο, τι έβγαζε τον καιρό που δουλεύαμε. Ποιοι τα τρώνε; Οι δισεκατομμυριούχοι στη Γη αβγαταίνουν και τα θύματα όλης της γης τα δισεκατομμύρια εργατων τη βγαζουν ολο και με λιγοτερα. Και για να κονομανε περισσότερα αυτα τα καθάρματα στέλνουνε λαους καταστραμενους με μια βαλίτσα στο ωμο στην προσφυγια και έρχονται και μερικά τσογλάνια και και διαδιδουν το μισος γι αυτούς τους ανθρώπους, που ΄μαστε καποτε και μεις σαν κι αυτους για τις ιδιες μοιρασιες των πετρελαίων της Μοσουλης το 1915.
Συνάδελφοι η ζωή είναι όμορφη. Ας τη ζήσουμε ως το τέλος παλικαρίσια. Και τώρα δεν τους έχουμε και πολύ ανάγκη, είναι υποχρεωμένοι να μας δίνουνε έστω ένα μέρος από αυτά που τους βγάλαμε απ’ τη τσέπη μας που τα δώσαμε με το αίμα της καρδιάς μας, τώρα μπορούμε να έχουμε το κεφάλι ψηλά και να αφήσουμε αυτή τη ζωή έχοντας βάλει τη σφραγίδα μας ότι δεν κιότεψαμε, ότι αφήσαμε στα παιδιά μας και στα εγγονια μας παρακαταθήκη σαν λεβέντες να μην γλείφουνε για να έχουν ένα κομμάτι παντεσπάνι παραπάνω.
Συνάδελφοι εγω ο μελοθανατος της 10ετιας ή 20ετιας νοιωθω πως εχω μέλλον μπροστά μου. Θα με πάρει ο Χάρος, και τι έγινε, ένα σαπισμένο κουφάρι θα πάρει, άλλά θα ΄χω αφησει αθανατη μια παρουσια στα παιδογγονα μου, κεινη την εικόνα του γέρου που κουτσαινει φωναζοντας μ΄ αλλους, πηγαίνοντας στον Κατρούγκαλο διεκδικώντας το δίκιο του και το δικό τους το δίκιο.
Ναι τα χρονια που μεινανε θα τα κανω δυναμιτη κουτσαινοντας στους επομενους Κατρουγκαλους που θα προλαβω, ωσπου ν ανατρεψουμε το συστημα που επιδεξια εξυπηρετουν. Και μονιασμενοι πραγματικα συμμαθητη μου Κονταρουδη, να χτιχουμε το μελλον μας, θα μαι και γω εκει σε΄μια γωνια του μυαλου καποιου απ΄τους πανηγυριώτες. Νομιζωποως ειμαι μαγκας κι εχω καταλαβει την αλλη ζωη και τη δευτερα παρουσια καλυτερα απο την αφηρημενη κι αμφιβολη των θρηκευομενων που σεβομαι, που ειναι τοσο αμφιβολη, που τους κανει και φοβουνται το θανατο.
Ειμαι σιγουρος πως θ ανταμωνουμε ολο και περισσότεροι στους δρομους του αγωνα και θα τα πινουμε πιο συχνα με την αισιοδιοξια που γεννα ο αγωνας κι η συναδελφωση. Στον προθάλαμο του δικηγορικου γραφειου δεν ξερετε τι χανετε.
